• Inicio
  • Zona creativa
    • Relato corto
    • Poesía
    • Nuevas literaturas
    • Fotografía e ilustración
  • Entrevistas
  • Opinión
    • Artículo
    • Ensayo
    • Columna
    • Editorial
  • Crónicas
  • ¿Quiénes somos?
    • Personas colaboradoras
  • es
  • eu

La Espiral

No es solo una revista

Pupitredun aula

30 enero, 2018 by Jokin Erkoreka 1 Comment

Eserita nengoen

pupitredun aula hartan

goizago arrats honetan,

eguzki izpiak zorrotz joaz

nire lepoan,

nahiz eta otsaila baino ez den.

Irakaslea hitzegiten zebilen,

hitz hutsekin agian,

naiz eta bekatu horretaz

sarritan errudun ez izan;

ni bai, ordea.

Atontzen ditut normalean

pentsamenduak ordu horretan,

eta ondoren buru altxa

besteen aurpegiei begiratzeko

entzuten ari diren artean.

Arima biluzten deneko

momentu bakanetako bat baita

ikasten gaudenean,

benetan

besteen jakituria

airetik xurgatzen ari garenean.

Aurpegiei begira ari nintzen beraz

aula haretan,

eguzki izpien pean hautsa dantzan

baina bat falta zen.

Aste batzuk dira jada

Paule kantzerrak jota hil zela,

bere gorputzak berak erahila.

Apenas aipatu dugu berria,

agian

lotsa ematen digulako hau aipatze hutsak,

ez dugulako elkar nahikoa ezagutzen

ez genuelako bera nahikoa ezagutzen

eta hildakoen laudorioak

lagunek esan behar dituztelako,

ahots biziz gutxienez.

Baina pupitredun aula hartzan

eguzki izpien hazkura lepoan

sentitzen nuela,

bonba atomikoek lehertzean

suaren

eta orroaren

eta argi itsugarriaren ondoren

pertsonetaz uzten duten itzal baten

antzeko zeozer dagoela konturatu naiz,

horman inprimaturik,

ezer esan nahiean bezala.

Eta pisu gehiegi da nire lepoan

bakarrik eramateko moduan,

jakitea itzal hori hor dagoela,

eta jakitea esan nahi duena:

bizitza usteltze prozesu bat dela,

batzuentzako besteentzako baino arinagoa,

eta hori dela munduan dagoen

gauza eder bakarra.

Hori pentsatu dut

pupitredun aula hartan

eguzki izpi garratzpean

klasekideen

begi distirakor eta

zimurrei begira,

gaur.

The following two tabs change content below.
  • Bio
  • Latest Posts
Jokin Erkoreka

Jokin Erkoreka

Nací en Bilbao en 1991 y aún vivo en La Capital. Quiero pensar que haber estudiado Derecho no me hace mala persona. Me gusta leer y escribo por deporte desde niño. También me gustan la música, la cerveza y mi familia y amigos. Dedico hasta mi última gota de sudor y sangre a un grupo llamado Haxotz; las lágrimas las dejo para los demás.
Jokin Erkoreka

Latest posts by Jokin Erkoreka (see all)

  • mailukiak - 6 marzo, 2018
  • Pupitredun aula - 30 enero, 2018
  • Espiritua hornitzeaz - 28 diciembre, 2016
  • Gaztelua - 7 diciembre, 2016

Filed Under: Poesía, Zona creativa

Comments

  1. AvatarItziar says

    31/01/2018 at 13:ene

    Zein polita!!!!

    Eguzki izpietan zenbat itzal izkutatzen diren, eta hutsuneak ahotsez eta irudiez daude beteta, Galdu ditugunak gurekin gelditzen dira, beti…

    Responder

Deja una respuesta Cancelar la respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Universidad de Deusto

Copyright © 2021 · Magazine Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in